гнаі́ць, гнаю́, гно́іш, гно́іць; незак., каго-што.

1. Прыводзіць у стан гніення.

Г. дабро.

2. перан. Доўгі час трымаць каго-н. у невыносна цяжкіх умовах для жыцця.

Г. у турме.

|| зак. згнаі́ць, згнаю́, згно́іш, згно́іць; згно́ены.

|| наз. гнае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнаі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гнаю́ гно́ім
2-я ас. гно́іш гно́іце
3-я ас. гно́іць гно́яць
Прошлы час
м. гнаі́ў гнаі́лі
ж. гнаі́ла
н. гнаі́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час гно́ячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гнаі́ць несов.

1. прям., перен. гнои́ть;

2. с.-х., см. угно́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнаі́ць, гнаю, гноіш, тоіць; незак., каго-што.

Прыводзіць у стан гніення; дапускаць развіццё гнілі ў чым‑н. — От гады печаныя, гэтыя кулакі, хлеб гнояць у зямлі, — сказаў.. [Лопух] са штучнай злосцю. Сабаленка. // перан. Доўгі час трымаць каго‑н. у невыносна цяжкіх умовах. Гнаіць у турме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згнаі́ць гл. гнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнои́ть несов., прям., перен. гнаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гнаіць і стан паводле знач. дзеясл. гнаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́зить несов.

1. угно́йваць, гнаі́ць;

наво́зить по́ле угно́йваць (гнаі́ць) по́ле;

2. (пачкать навозом, чем-л. грязным) прост. зага́джваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прухня́віць

‘гнаіць, даводзіць што-небудзь да гніення’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прухня́ўлю прухня́вім
2-я ас. прухня́віш прухня́віце
3-я ас. прухня́віць прухня́вяць
Прошлы час
м. прухня́віў прухня́вілі
ж. прухня́віла
н. прухня́віла
Загадны лад
2-я ас. прухня́ў прухня́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прухня́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагнаі́ць, ‑наю, ‑ноіш, ‑ноіць; зак., што.

1. Прывесці ў стан гніення; дапусціць развіццё гнілі ў чым‑н.

2. Гнаіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)