гнаявы́ гл. гной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнаявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гнаявы́ гнаява́я гнаяво́е гнаявы́я
Р. гнаяво́га гнаяво́й
гнаяво́е		 гнаяво́га гнаявы́х
Д. гнаяво́му гнаяво́й гнаяво́му гнаявы́м
В. гнаявы́ (неадуш.)
гнаяво́га (адуш.)		 гнаяву́ю гнаяво́е гнаявы́я (неадуш.)
гнаявы́х (адуш.)
Т. гнаявы́м гнаяво́й
гнаяво́ю		 гнаявы́м гнаявы́мі
М. гнаявы́м гнаяво́й гнаявы́м гнаявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гнаявы́ в разн. знач. наво́зный;

~ва́я ку́ча — наво́зная ку́ча;

~ва́я му́ха — наво́зная му́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнаявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да гною. Гнаявая жыжка. Гнаявыя бактэрыі. // Прызначаны для работы з гноем. Гнаявыя вілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гной, гно́ю, М гнаі, м.

1. Перапрэлая сумесь памёту і подсцілу свойскай жывёлы, якая ўжыв. для ўгнаення глебы.

Конскі г.

Вывесці г. з хлява.

2. Вадкасць жоўтага або шэрага колеру з непрыемным пахам як прадукт гніення, запалення тканак жывога арганізма.

|| прым. гнаявы́, -а́я, -о́е і гно́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампо́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Арганічнае ўгнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання з зямлёй або торфам розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання. Тарфяны кампост. Закласці гнаявы кампост.

[Англ. compost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́зный гнаявы́;

наво́зный жук, см. наво́зник;

наво́зная ку́ча гнаява́я ку́ча, ку́ча гно́ю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)