глю́га, -і, ДМ глю́зе, мн. -і, глюг, ж. (разм.).

Дзюба ў драпежнай птушкі.

Груган звесіў глюгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глю́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. глю́га глю́гі
Р. глю́гі глю́г
Д. глю́зе глю́гам
В. глю́гу глю́гі
Т. глю́гай
глю́гаю		 глю́гамі
М. глю́зе глю́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глю́га ж., прост. клюв м. (у хищных птиц)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глю́га, ‑і, ДМ глюзе, ж.

Разм. Дзюба ў драпежных птушак. Крумкач глюгу звесіў Над згніўшай калодай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзюба; дзюб, глюга (разм.); клюнка (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)