глыбі́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
глыбі́нка |
глыбі́нкі |
| Р. |
глыбі́нкі |
глыбі́нак |
| Д. |
глыбі́нцы |
глыбі́нкам |
| В. |
глыбі́нку |
глыбі́нкі |
| Т. |
глыбі́нкай
глыбі́нкаю |
глыбі́нкамі |
| М. |
глыбі́нцы |
глыбі́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
глыбі́нка ж., разг. глуби́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глыбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Далёкія ад цэнтра населеныя пункты. / у вобразн. ужыв. Дагэтуль ён [мядзведзь] жыў сабе Недзе ў глыбінцы, Займаўся чым можна, Каб смутку пазбыцца. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глуби́нка разг. глыбі́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)