глыбе́й нареч. сравнит. ст. глу́бже; поглу́бже

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глы́бака

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
глы́бака глыбе́й
глыбачэ́й		 найглыбе́й

Іншыя варыянты: глыбо́ка.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

глыбо́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
глыбо́ка глыбе́й
глыбачэ́й		 найглыбе́й

Іншыя варыянты: глы́бака.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падшрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

Зашрубаваць глыбей, тужэй.

П. гайку.

|| незак. падшрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глу́бже сравнит. ст.

1. нареч. глыбе́й;

здесь глу́бже тут глыбе́й;

2. прил. глыбе́йшы;

э́та мысль глу́бже гэ́та ду́мка глыбе́йшая;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поглу́бже сравн. ст.

1. нареч. (тро́хі) глыбе́й;

опуска́й поглу́бже апуска́й глыбе́й;

2. прил. (тро́хі) глыбе́йшы;

тот руче́й поглу́бже той руча́й глыбе́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паглы́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрабіць больш глыбокім (у 1 і 4 знач.).

П. сажалку.

П. свае веды (перан.).

2. Змясціць глыбей, урэзаць што-н.

П. разец у метал.

|| незак. паглыбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паглыбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмярзло́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які залягае глыбей пласта вечнай мерзлаты. Падмярзлотныя воды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшрубава́ць, ‑шрубую, ‑шрубуеш, ‑шрубуе; зак., што.

Зашрубаваць глыбей, тужэй; падвінціць. Падшрубаваць гайку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пальба́, ‑ы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. паліць ​1 (у 5 знач.), а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні. Гарматы толькі выйшлі з бою І астываюць ад пальбы. Прыходзька. Адказваючы кароткімі чэргамі на бесперапынную пальбу немцаў, разведчыкі ўсё глыбей і глыбей спускаліся ў яр. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)