глупы́ш
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
глупы́ш |
глупышы́ |
| Р. |
глупыша́ |
глупышо́ў |
| Д. |
глупышу́ |
глупыша́м |
| В. |
глупыша́ |
глупышо́ў |
| Т. |
глупышо́м |
глупыша́мі |
| М. |
глупышы́ |
глупыша́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
глупы́ш, -ша́ м., зоол. глупы́ш
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глупы́ш м.
1. разг. дурны́, -но́га м., дурні́ца, -цы ж.;
2. зоол. глупы́ш, -ша́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глупы́ш, ‑а, м.
Паўночная марская вадаплаўная птушка, падобная на чайку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дурно́та ж.
1. разг. (свойство) глу́пость;
2. прост. (о человеке) глупы́ш м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дурне́нькі
1. ласк. глу́пенький;
2. уменьш. (умственно ограниченный, тупой) глу́пенький;
3. в знач. сущ. глупы́ш, дурачо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дурны́
1. (лишённый ума) глу́пый;
д. чалаве́к — глу́пый челове́к;
2. (бестолковый, неразумный) глу́пый, дура́цкий;
д. ўчы́нак — глу́пый (дура́цкий) посту́пок;
~но́е стано́вішча — глу́пое (дура́цкое) положе́ние;
3. в знач. сущ. дура́к; глупы́ш;
◊ д. як пень (як бара́н, як бот) — глуп как си́вый ме́рин;
~ны́я гро́шы — шальны́е де́ньги;
крыча́ць ~ны́м го́ласам — крича́ть благи́м ма́том;
~ны́я жа́рты — глу́пая шу́тка;
з ~но́га ро́зуму — от (с) большо́го ума́;
няма́ дурны́х! — нет дурако́в!;
на маю́ ~ну́ю галаву́ (дурны́ ро́зум) — по моему́ сла́бому разуме́нию...;
за ~но́й галаво́й нага́м неспако́й — посл. дурна́я голова́ нога́м поко́я не даёт;
пашлі́ ~но́га, а за ім друго́га — посл. дурака́ пошлёшь, а за ним и сам пойдёшь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)