глум, -у, м.
1. гл. глуміць.
2. Пра што-н. папсаванае, марна страчанае.
Многа сена пайшло ў г.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глум прост., обл. здзек, род. здзе́ку м., глум, род. глу́му м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глум (род. глу́му) м., мн. нет, разг.
1. (действие и состояние) по́рча ж.; напра́сная тра́та;
2. отхо́ды мн.;
шмат глу́му — мно́го отхо́дов;
◊ пусці́ць у г. — испо́ртить, потра́тить зря;
пайсці́ ў г. — пойти́ насма́рку, пропа́сть зря
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глум, ‑у, м.
Разм.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глуміць і глуміцца; глумленне.
2. Пра што‑н. марна страчанае, папсаванае. Дабро пайшло ў глум.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Глум, глумі́цца, глумі́ць ’псаванне; адходы’, ’псавацца, псаваць’, ’жартаваць і да т. п.’ (БРС, Шат., Касп.). Вельмі разгалінаванае сямейства слоў, вядомае ва ўсіх групах слав. моў. Прасл. *glumiti (sę), *glumъ, *gluma (агляд вялікага матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 147–149). Зыходным для дзеяслова *glumiti лічацца назоўнікі *gluma, *glumъ, якія даследчыкі суадносяць з *glupъ. Услед за Бернекерам (1, 308) лічыцца роднасным са ст.-ісл. glaumr ’шумная забава’, ст.-англ. glēam ’забава, жарты, гульня’, грэч. χλεύη ’жарт’ і г. д. Іншыя версіі лічацца не вельмі надзейнымі. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 416; Слаўскі, 1, 296.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
глумі́ць, глумлю́, глу́міш, глу́міць; незак., што (разм.).
Марна траціць, псаваць.
Г. дабро.
|| зак. зглумі́ць, зглумлю́, зглу́міш, зглу́міць; зглу́млены.
|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глумі́цца, глумлю́ся, глу́мішся, глу́міцца; незак. (разм.).
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Марна траціцца, псавацца.
Цяжка глядзець, як глуміцца дабро.
2. з каго-чаго. Здзекавацца, кпіць, насміхацца.
Г. з дзіцяці.
|| зак. зглумі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., зглу́міцца; зглу́млены (да 1 знач.).
|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аблаташы́ць, -ташу́, -то́шыш, -то́шыш; -то́шаны; зак., што (разм.).
Хаатычна абабраць, абарваць плады з дрэў, дапускаючы глум.
А. яблыкі.
А. сад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глумле́нне ср., разг., см. глум 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аблаташы́ць, ‑ташу, ‑тошыш, ‑тошыць; зак., што.
Разм. Абабраць, абарваць (садавіну, агародніну), дапускаючы свавольства, глум. Аблаташыць сад. Аблаташыць яблыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)