гле́йкі, -ая, -ае.

Вязкі, ліпкі.

Глейкая гліна.

|| наз. гле́йкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гле́йкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́йкі гле́йкая гле́йкае гле́йкія
Р. гле́йкага гле́йкай
гле́йкае		 гле́йкага гле́йкіх
Д. гле́йкаму гле́йкай гле́йкаму гле́йкім
В. гле́йкі (неадуш.)
гле́йкага (адуш.)		 гле́йкую гле́йкае гле́йкія (неадуш.)
гле́йкіх (адуш.)
Т. гле́йкім гле́йкай
гле́йкаю		 гле́йкім гле́йкімі
М. гле́йкім гле́йкай гле́йкім гле́йкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гле́йкі и́листый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гле́йкі, ‑ая, ‑ае.

Вязкі, ліпкі. Злосна хадзілі хлапечыя рыдлёўкі, .. уразаючыся ў пясок, глейкую гліну. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камя́к, камякі́, камяке́ ’сціснуты, змяты, злеплены кавалак мяккай масы’ (ТСБМ), ’камы, бульбяная каша’ (навагр., свісл., лун., Шатал.; стаўб., З нар. сл.; Федар. Рук.; слонім., Шн. 3; лях., барыс., дзярж., ганц., пух., ст.-дар., Сл. паўн.-зах.; Мал., Янк. БП, Гарэц., Сцяшк., Жд. 3); ’няўдала спечаны, глейкі хлеб’ (КЭС, лаг.; ашм., Сл. паўн.-зах.); шчуч. ’галушка’, ’засохлая гразь’, воран. ’макуха’ (Сл. паўн.-зах.). Прадуктыўнае ў бел. гаворках утварэнне з суфіксам ‑ʼак, да ком, камы 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)