гла́нда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гла́нда гла́нды
Р. гла́нды гла́ндаў
Д. гла́ндзе гла́ндам
В. гла́нду гла́нды
Т. гла́ндай
гла́ндаю		 гла́ндамі
М. гла́ндзе гла́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гла́нда ж., анат. гла́нда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гла́нды, -аў, адз. гла́нда, ДМ -дзе, ж.

Паднябенныя міндаліны.

|| прым. гла́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гла́нды анат. гла́нды, -даў;

гла́нда ед. гла́нда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гла́нды, ‑аў; адз. гланда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. Тое, што і міндаліны.

[Ад лац. glans (glandis) — жолуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)