герц, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адзінка вымярэння частаты перыядычных працэсаў, напр., ваганняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́рц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ге́рц ге́рцы
Р. ге́рца ге́рцаў
ге́рц
Д. ге́рцу ге́рцам
В. ге́рц ге́рцы
Т. ге́рцам ге́рцамі
М. ге́рцы ге́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

герц м., физ. герц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

герц эл. герц, род. ге́рца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

герц, ‑а, м.

Адзінка вымярэння частаты ваганняў.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Герц ’знаўца, махляр’ (Нас.), ге́рцык ’тс’, ге́рцаць ’мантачыць, махляваць’ (Нас.). Няясна. Насовіч мяркуе, што гэта запазычанне ад яўрэяў, якія гавораць па-нямецку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́дверць ’падгерац’ (смарг., Сл. ПЗБ). Народная этымалагізацыя запазычанага слова падгерац (падгэрц) ’жалезны прэнт у возе’: ‑герц > ‑верць, не выключана, што пад уплывам поверка ’моцны кол для пераноскі грузаў’ (гл.). Гл. яшчэ падгерац, подгур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)