герунды́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
герунды́ў |
герунды́вы |
| Р. |
герунды́ва |
герунды́ваў |
| Д. |
герунды́ву |
герунды́вам |
| В. |
герунды́ў |
герунды́вы |
| Т. |
герунды́вам |
герунды́вамі |
| М. |
герунды́ве |
герунды́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
герунды́ў м., лингв. герунди́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
герунди́в лингв. герунды́ў, -ды́ва м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)