герунды́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. герунды́ў герунды́вы
Р. герунды́ва герунды́ваў
Д. герунды́ву герунды́вам
В. герунды́ў герунды́вы
Т. герунды́вам герунды́вамі
М. герунды́ве герунды́вах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

герунды́ў м., лингв. герунди́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

герунды́ў

(лац. gerundivum)

лінгв. дзеепрыметнік будучага часу залежнага стану ў лацінскай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

герунди́в лингв. герунды́ў, -ды́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gerundive

[dʒeˈrʌndɪv]

n.

герунды́ў -ва m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)