ге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ге́нны ге́нная ге́ннае ге́нныя
Р. ге́ннага ге́ннай
ге́ннае		 ге́ннага ге́нных
Д. ге́ннаму ге́ннай ге́ннаму ге́нным
В. ге́нны (неадуш.)
ге́ннага (адуш.)		 ге́нную ге́ннае ге́нныя (неадуш.)
ге́нных (адуш.)
Т. ге́нным ге́ннай
ге́ннаю		 ге́нным ге́ннымі
М. ге́нным ге́ннай ге́нным ге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ге́нны ге́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ген, -а, мн. -ы, -аў, м.

Структурная і функцыянальная адзінка спадчыннасці, якая кантралюе развіццё пэўнай прыкметы ці ўласцівасці.

|| прым. ге́нны, -ая, -ае.

Генная інжынерыя (канструяванне новых спалучэнняў генаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́нный биол. ге́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)