ге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ге́нны ге́нная ге́ннае ге́нныя
Р. ге́ннага ге́ннай
ге́ннае		 ге́ннага ге́нных
Д. ге́ннаму ге́ннай ге́ннаму ге́нным
В. ге́нны (неадуш.)
ге́ннага (адуш.)		 ге́нную ге́ннае ге́нныя (неадуш.)
ге́нных (адуш.)
Т. ге́нным ге́ннай
ге́ннаю		 ге́нным ге́ннымі
М. ге́нным ге́ннай ге́нным ге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ге́нны ге́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ген, -а, мн. -ы, -аў, м.

Структурная і функцыянальная адзінка спадчыннасці, якая кантралюе развіццё пэўнай прыкметы ці ўласцівасці.

|| прым. ге́нны, -ая, -ае.

Генная інжынерыя (канструяванне новых спалучэнняў генаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

-генны

(гр. genes = які нараджаецца, народжаны)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «звязаны з паходжаннем».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ге́нный биол. ге́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гістаге́нны

(ад гіста- + -генны)

які паходзіць з тканкі, тканкавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анкаге́нны

(ад гр. onkos = уздутасць + -генны)

тое, што і канцэрагенны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крыяге́нны

(ад крыя- + -генны)

звязаны з атрыманнем вельмі нізкіх тэмператур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гепатаге́нны

(ад гр. hepar, -atos = печань + -генны)

які адносіцца да печані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кластаге́нны

(ад гр. klastos = зламаны + -генны)

утвораны з абломкаў горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)