ге́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ге́ма ге́мы
Р. ге́мы ге́м
Д. ге́ме ге́мам
В. ге́му ге́мы
Т. ге́май
ге́маю		 ге́мамі
М. ге́ме ге́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ге́ма ж. ге́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́ма, ‑ы, ж.

Каштоўны камень з выразаным на ім надпісам або малюнкам.

[Лац. gemma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́мма иск. ге́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)