геліко́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
геліко́н |
геліко́ны |
| Р. |
геліко́на |
геліко́наў |
| Д. |
геліко́ну |
геліко́нам |
| В. |
геліко́н |
геліко́ны |
| Т. |
геліко́нам |
геліко́намі |
| М. |
геліко́не |
геліко́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
геліко́н м., муз. гелико́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гелико́н муз. геліко́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)