геліко́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| геліко́н | геліко́ны | |
| геліко́на | геліко́наў | |
| геліко́ну | геліко́нам | |
| геліко́н | геліко́ны | |
| геліко́нам | геліко́намі | |
| геліко́не | геліко́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)