гее́на, -ы, ж.

У рэлігіі: месца вечных мук грэшнікаў; пекла.

|| прым. гее́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гее́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гее́на
Р. Гее́ны
Д. Гее́не
В. Гее́ну
Т. Гее́най
Гее́наю
М. Гее́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гее́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гее́на
Р. гее́ны
Д. гее́не
В. гее́ну
Т. гее́най
гее́наю
М. гее́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гее́на ж., книжн., церк. гее́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гее́на, ‑ы, ж.

Кніжн. уст. Пекла.

[Грэч. geena.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гее́нна ж., книжн., церк. гее́на, -ны ж., пе́кла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)