гары́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гары́ца
Р. гары́цы
Д. гары́цы
В. гары́цу
Т. гары́цай
гары́цаю
М. гары́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гары́ца ж., бот. мша́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гары́ца, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства гваздзіковых з паўзучымі тонкімі сцябламі, якая расце на мокрых месцах; дзярнінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гары́ца ’невялікая горка’ (Сл. паўн.-зах.). Трубачоў (Эт. сл., 7, 45) разглядае прасл. *gorica (памянш. ад *gora), але без бел. матэрыялу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзярні́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і гарыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мокре́ц м.

1. вет. макрэ́ц, род. макраца́ м.;

2. бот. гары́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мша́нка

1. зоол. імша́нка, -кі ж.;

мша́нки мн. імша́нкі, -нак;

2. бот. гары́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Астры́ца ’гарыца; расліна Sagina L.’ (Кіс., Інстр. II). Названа так (паводле вузкіх лісцяў, з шыпом у канцы) ад кораня *ostr‑ (гл. востры) з суфіксам ‑ica. Ад гэтага ж кораня, але з суфіксам ‑ушка ўтворана аструшка ’сінюха; расліна Polemonium L.’ (Кіс.). Назвы раслін з коранем *ostr‑ сустракаюцца і ў іншых славянскіх мовах, у тым ліку з суфіксам ‑ica (рус. острица, укр. остриця ’Asperugo’ і г. д., гл. Махай, Jména rostl., паказчыкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)