гарца́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гарца́ю |
гарца́ем |
| 2-я ас. |
гарца́еш |
гарца́еце |
| 3-я ас. |
гарца́е |
гарца́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гарца́ў |
гарца́лі |
| ж. |
гарца́ла |
| н. |
гарца́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гарца́й |
гарца́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
гарца́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Гарцава́ць ’гарцаваць’ (БРС, Нас., Шат., Бяльк.), ґарцава́ць ’бегаць, падбрыкваць’ (Сл. паўн.-зах.), таксама гарца́ць (Нас., Бяльк.). Ст.-бел. гарцоваті, гарцъ, герцъ (Булыка, Запазыч.). Укр. гарцюва́ти, рус. гарцева́ть. Запазычанне з польск. harcować (а гэта са ст.-чэш. harcovati; гл. Слаўскі, 1, 404–405; Шанскі, 1, Г, 35; іначай Брукнер, 168–169; Фасмер, 1, 395).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)