Verbum

анлайнавы слоўнік

гартава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гартава́нне ср.

1. тех. кале́ние, зака́ливание, закалка ж., зака́л м.;

2. перен. зака́ливание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гартава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гартаваць і стан паводле знач. дзеясл. гартавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

1. Надаваць цвёрдасць, пругкасць, трываласць шляхам моцнага награвання і хуткага ахаладжэння.

Г. жалеза.

2. перан. Рабіць фізічна або маральна ўстойлівым, здольным пераносіць цяжкія і неспрыяльныя ўмовы.

Г. волю.

|| наз. гартава́нне, -я, н. і гарто́ўка, -і, ж.

|| прым. гартава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Гартавальная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрагартава́нне, ‑я, н.

Спец. Гартаванне металу токамі высокай частаты. Паверхневае электрагартаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скончыць гартаванне чаго‑н.; давесці да патрэбнага гарту. Дагартаваць нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прока́ливание

1. гартава́нне, -ння ср.;

2. награва́нне, -ння ср., напяка́нне, -ння ср., напа́льванне, -ння ср.; см. прока́ливать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прока́лка ж.

1. гартава́нне, -ння ср.;

2. награва́нне, -ння ср., напяка́нне, -ння ср., напа́льванне, -ння ср.; см. прока́ливать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́лка ж.

1. (действие) гартава́нне, -ння ср., загарто́ўка, -кі ж.;

2. (состояние, свойство) гарт, род. га́рту м., загарто́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́л м.

1. прям., перен. (действие) гартава́нне, -ння ср.;

2. прям., перен. (состояние, свойство) гарт, род. га́рту м.;

3. (в хлебе) зака́лец, -льцу м.;

◊

челове́к ста́рого зака́ла чалаве́к старо́га га́рту (стары́х по́глядаў);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)