Гаро́хаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гаро́хаўка
Р. Гаро́хаўкі
Д. Гаро́хаўцы
В. Гаро́хаўку
Т. Гаро́хаўкай
Гаро́хаўкаю
М. Гаро́хаўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́хаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гаро́хаўка
Р. гаро́хаўкі
Д. гаро́хаўцы
В. гаро́хаўку
Т. гаро́хаўкай
гаро́хаўкаю
М. гаро́хаўцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́хаўка, ‑і, ДМ ‑хаўцы, ж.

Разм. Гарохавы суп. — Кума, а кума... Без цыбулі хіба гарохаўку гатуюць? — запыталася.. [гараджанка]. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)