Гаро́хаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гаро́хаўка
Р. Гаро́хаўкі
Д. Гаро́хаўцы
В. Гаро́хаўку
Т. Гаро́хаўкай
Гаро́хаўкаю
М. Гаро́хаўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́хаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гаро́хаўка
Р. гаро́хаўкі
Д. гаро́хаўцы
В. гаро́хаўку
Т. гаро́хаўкай
гаро́хаўкаю
М. гаро́хаўцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́хаўка, ‑і, ДМ ‑хаўцы, ж.

Разм. Гарохавы суп. — Кума, а кума... Без цыбулі хіба гарохаўку гатуюць? — запыталася.. [гараджанка]. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРО́ХАЎКА,

вёска ў Бабруйскім р-не Магілёўскай вобл. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 25 км на ПдЗ ад горада і чыг. ст. Бабруйск, 135 км ад Магілёва. 516 ж., 184 двары (1996). Сярэдняя школа, Дом культуры, амбулаторыя, аддз. сувязі.

т. 5, с. 69

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

grochówka

ж. кул. гарохаўка (суп)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pea

[pi:]

1.

n., pl.peas

1) гаро́х -у m., гаро́шак -ку m.; гаро́шына f., гаро́шынка f. (адно́ гаро́хавае зе́рне)

2) сама́ расьлі́на гаро́ху

2.

adj.

гаро́хавы

pea soup — гаро́хаўка

•

- as like as two peas

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)