гаро́дніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гаро́дніца |
гаро́дніцы |
| Р. |
гаро́дніцы |
гаро́дніц |
| Д. |
гаро́дніцы |
гаро́дніцам |
| В. |
гаро́дніцу |
гаро́дніц |
| Т. |
гаро́дніцай
гаро́дніцаю |
гаро́дніцамі |
| М. |
гаро́дніцы |
гаро́дніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гаро́дніца ж., см. агаро́дніца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тое, што і агароднік.
|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)