гаро́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гаро́дніца гаро́дніцы
Р. гаро́дніцы гаро́дніц
Д. гаро́дніцы гаро́дніцам
В. гаро́дніцу гаро́дніц
Т. гаро́дніцай
гаро́дніцаю		 гаро́дніцамі
М. гаро́дніцы гаро́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гаро́дніца ж., см. агаро́дніца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і агароднік.

|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ogrodniczka

ж.

1. садоўніца;

2. (а)гародніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

horticulturist

[,hɔrtəˈkʌltʃərɪst]

n.

садо́ўнік -а m., садо́ўніца f.; гаро́днік -а m., гаро́дніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)