гарла́сты, -ая, -ае (разм.).
3 моцным, крыклівым голасам.
Г. хлопец.
|| наз. гарла́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гарла́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гарла́сты |
гарла́стая |
гарла́стае |
гарла́стыя |
| Р. |
гарла́стага |
гарла́стай
гарла́стае |
гарла́стага |
гарла́стых |
| Д. |
гарла́стаму |
гарла́стай |
гарла́стаму |
гарла́стым |
| В. |
гарла́сты (неадуш.)
гарла́стага (адуш.) |
гарла́стую |
гарла́стае |
гарла́стыя (неадуш.)
гарла́стых (адуш.) |
| Т. |
гарла́стым |
гарла́стай
гарла́стаю |
гарла́стым |
гарла́стымі |
| М. |
гарла́стым |
гарла́стай |
гарла́стым |
гарла́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарла́сты прост. горла́стый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарла́сты, ‑ая, ‑ае.
Разм. З гучным крыклівыя голасам; галасісты. Спяваў гарласты певень, адзін перад другім захлёбваліся брэхам сабакі. Васілевіч. Кожны дзень на дварэ школы высокі гарласты афіцэр муштраваў салдат, якія ахоўвалі майстэрню. Пятніцкі. // Які любіць пакрычаць, паспрачацца. [Дзяк] быў крыклівы, гарласты і сваё права бараніў з такім жарам, што толькі Тарас Іванавіч Шырокі, стукнуўшы кулаком-малатком перад носам Памахайліка, наводзіў на яго страх і змушаў заціхаць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
захлёбвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да захлябнуцца, захлібнуцца.
2. Мімаволі перарываць дыханне пры моцным смеху, плачы, хуткай гаворцы і пад. — Усё мне вернуць, ве-ернуць гады! — захлёбваўся Цыбулька з пенай на губах. Шчарбатаў. Грэйнім проста перараджаецца: ён захлёбваецца, размаўляючы, і смех так і сыплецца з яго вуснаў. Чарнышэвіч. // перан. Утвараць частыя пералівістыя гукі; залівацца. Спяваў гарласты певень, адзін перад другім захлёбваліся брэхам сабакі. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)