гарла́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гарла́сты гарла́стая гарла́стае гарла́стыя
Р. гарла́стага гарла́стай
гарла́стае		 гарла́стага гарла́стых
Д. гарла́стаму гарла́стай гарла́стаму гарла́стым
В. гарла́сты (неадуш.)
гарла́стага (адуш.)		 гарла́стую гарла́стае гарла́стыя (неадуш.)
гарла́стых (адуш.)
Т. гарла́стым гарла́стай
гарла́стаю		 гарла́стым гарла́стымі
М. гарла́стым гарла́стай гарла́стым гарла́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарла́сты, -ая, -ае (разм.).

3 моцным, крыклівым голасам.

Г. хлопец.

|| наз. гарла́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарла́сты прост. горла́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарла́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З гучным крыклівыя голасам; галасісты. Спяваў гарласты певень, адзін перад другім захлёбваліся брэхам сабакі. Васілевіч. Кожны дзень на дварэ школы высокі гарласты афіцэр муштраваў салдат, якія ахоўвалі майстэрню. Пятніцкі. // Які любіць пакрычаць, паспрачацца. [Дзяк] быў крыклівы, гарласты і сваё права бараніў з такім жарам, што толькі Тарас Іванавіч Шырокі, стукнуўшы кулаком-малатком перад носам Памахайліка, наводзіў на яго страх і змушаў заціхаць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарла́сты разм stímmkräftig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

горла́стый гарла́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vociferous [vəʊˈsɪfərəs] adj.

1. fml гу́чны, мо́цны;

vociferous debates шу́мныя дэба́ты

2. гарла́сты, крыклі́вы; галасі́сты;

vociferous protesters крыклі́выя пратэсту́ючыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

захлёбвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да захлябнуцца, захлібнуцца.

2. Мімаволі перарываць дыханне пры моцным смеху, плачы, хуткай гаворцы і пад. — Усё мне вернуць, ве-ернуць гады! — захлёбваўся Цыбулька з пенай на губах. Шчарбатаў. Грэйнім проста перараджаецца: ён захлёбваецца, размаўляючы, і смех так і сыплецца з яго вуснаў. Чарнышэвіч. // перан. Утвараць частыя пералівістыя гукі; залівацца. Спяваў гарласты певень, адзін перад другім захлёбваліся брэхам сабакі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)