га́ркать несов. га́ркаць, крыча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ркаць несов., разг.

1. (о собаке) рыча́ть;

2. (громко, со злостью кричать) га́ркать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гы́ркаць ’гыркаць’. Параўн. бел. га́ркаць, укр. ги́ркати, рус. гы́ркнуть, га́ркать і г. д. Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 209 (пад праформай *gъrkati). Лексема гукапераймальнага характару. Параўн. Фасмер, 1, 479.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)