Гара́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Гара́ны |
| Р. |
Гара́н
Гара́наў |
| Д. |
Гара́нам |
| В. |
Гара́ны |
| Т. |
Гара́намі |
| М. |
Гара́нах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Гара́ны ’невялікія горкі, узгоркі’ (Яшкін). Няясна. Магчыма, адносіцца да гара (гл.), але суфіксацыя ‑ан‑ не вельмі зразумелая (параўн. яшчэ ў рус. мове не вельмі яснае города́н ’агарод?’; гл. СРНГ, 7, 57; з бел. мовы Сцяцко (БЛ, 1978, 12, 46) прыводзіць буда́н як утварэнне ад буда).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)