гарантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Даць (даваць) гарантыю ў чым-н.

Г. добрую якасць вырабаў.

Г. права на працу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарантава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гаранту́ю гаранту́ем
2-я ас. гаранту́еш гаранту́еце
3-я ас. гаранту́е гаранту́юць
Прошлы час
м. гарантава́ў гарантава́лі
ж. гарантава́ла
н. гарантава́ла
Загадны лад
2-я ас. гаранту́й гаранту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гаранту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарантава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гаранту́ю гаранту́ем
2-я ас. гаранту́еш гаранту́еце
3-я ас. гаранту́е гаранту́юць
Прошлы час
м. гарантава́ў гарантава́лі
ж. гарантава́ла
н. гарантава́ла
Загадны лад
2-я ас. гаранту́й гаранту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час гарантава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарантава́ць сов. и несов. гаранти́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Даць (даваць) гарантыю ў чым‑н., забяспечыць (забяспечваць) што‑н. Гарантаваць свабоду і незалежнасць народаў. Гарантаваць права на працу. // Быць гарантыяй у чым‑н., засцерагчы (засцерагаць) ад чаго‑н. Старанная падрыхтоўка да аперацыі гарантавала поспех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарантава́ць (БРС). Укр. гарантува́ти, рус. гаранти́ровать. Запазычанне з франц. мовы (garantir) або ням. garantieren < франц.). Параўн. гара́нтыя. Слаўскі, 1, 383; Фасмер, 1, 392; Шанскі, 1, Г, 27; Рудніцкі, 802.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаранти́ровать сов. и несов. гарантава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарантава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да гарантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарантава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гарантаваць.

2. у знач. прым. Забяспечаны, надзейны. Гарантаваная аплата працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́нчыць ’шанцаваць’ (Сцяшк. Сл.). Спаланізаваная форма ручы́ць (гл. ручыцца), польскае ręczyć мае зусім іншае значэнне — ’гарантаваць, ручацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)