гара́нка гл. горац.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гара́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гара́нка гара́нкі
Р. гара́нкі гара́нак
Д. гара́нцы гара́нкам
В. гара́нку гара́нак
Т. гара́нкай
гара́нкаю		 гара́нкамі
М. гара́нцы гара́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гара́нка ж. (жительница горной местности) горя́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да горац.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Жыхар гор, горнай краіны.

|| ж. гара́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. го́рскі, -ая, -ае.

Горскія народы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горя́нка (жительница горной местности) гара́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)