ганьбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; незак.

1. каго-што. Выказваць неадабрэнне ў адносінах да каго-н.

2. кім-чым. Грэбаваць.

Не ганьбуй старым ботам, пакуль новага не пашыў (прыказка).

|| зак. зганьбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны.

|| наз. ганьбава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганьбава́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ганьбу́ю ганьбу́ем
2-я ас. ганьбу́еш ганьбу́еце
3-я ас. ганьбу́е ганьбу́юць
Прошлы час
м. ганьбава́ў ганьбава́лі
ж. ганьбава́ла
н. ганьбава́ла
Загадны лад
2-я ас. ганьбу́й ганьбу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ганьбу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ганьбава́ць несов. поро́читься, посрамля́ться, бесче́ститься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ганьбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак.

1. каго-што. Даваць ганьбу, знаходзіць заганы, недахопы.

2. кім-чым. Грэбаваць, пагарджаць. Не ганьбуй старым ботам, пакуль новага не пашыў. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ганьбава́ць, га́ньбіць, гане́бны. Гл. га́ньба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зганьбава́ць гл. ганьбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

порица́ть несов. га́ніць; ганьбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ганьбава́цца, ‑буецца; незак.

Зал. да ганьбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганьбава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ганьбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опоро́чивать несов. нясла́віць, знеслаўля́ць, ганьбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)