ганча́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.
Майстэрня ганчара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ганча́рня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ганча́рня |
ганча́рні |
| Р. |
ганча́рні |
ганча́рань
ганча́рняў |
| Д. |
ганча́рні |
ганча́рням |
| В. |
ганча́рню |
ганча́рні |
| Т. |
ганча́рняй
ганча́рняю |
ганча́рнямі |
| М. |
ганча́рні |
ганча́рнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ганча́рня ж. гонча́рная мастерска́я, гонча́рня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ганча́рня, ‑і, ж.
Майстэрня ганчара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гонча́рня ганча́рня, -ні ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ганча́р 1 ’ганчар’ (БРС, Шат., Касп., Бяльк., Сцяшк. МГ). Рус. гонча́р, укр. ганча́р, гонча́р, польск. garncarz, чэш. hrnčíř, балг. грънча́р, серб.-харв. грнчар, ст.-слав. гръньчар̑ь. Прасл. слова, якое з’яўляецца назвай дзеяча ад прасл. *gr̥nьcь ’гаршчок’, утворанай суфіксам *‑arь. Гл. Слаўскі, 1, 259; Фасмер, 1, 438; падрабязна Шанскі, 1, Г, 129; гл. таксама Трубачоў, Ремесл. терм., 192, 336. Неабгрунтавана Цімчанка (1, 508), які выводзіць укр. слова з польск. garncarz. Вытворнае: ганча́рня (Шат., Касп.).
Ганча́р 2 ’вілкі’ (Шатал.): «Вазьмі ганчара і ўстаў гаршчка ў печ». Адсюль відаць, што функцыянальна ганча́р 2, хутчэй за ўсё, гэта «сапсаванае», трансфармаванае ганча́рка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)