ганча́рны, -ая, -ае.

Звязаны з рамяством ганчара; зроблены ганчаром.

Ганчарныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганча́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ганча́рны ганча́рная ганча́рнае ганча́рныя
Р. ганча́рнага ганча́рнай
ганча́рнае		 ганча́рнага ганча́рных
Д. ганча́рнаму ганча́рнай ганча́рнаму ганча́рным
В. ганча́рны (неадуш.)
ганча́рнага (адуш.)		 ганча́рную ганча́рнае ганча́рныя (неадуш.)
ганча́рных (адуш.)
Т. ганча́рным ганча́рнай
ганча́рнаю		 ганча́рным ганча́рнымі
М. ганча́рным ганча́рнай ганча́рным ганча́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кафля́на-ганча́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кафля́на-ганча́рны кафля́на-ганча́рная кафля́на-ганча́рнае кафля́на-ганча́рныя
Р. кафля́на-ганча́рнага кафля́на-ганча́рнай
кафля́на-ганча́рнае		 кафля́на-ганча́рнага кафля́на-ганча́рных
Д. кафля́на-ганча́рнаму кафля́на-ганча́рнай кафля́на-ганча́рнаму кафля́на-ганча́рным
В. кафля́на-ганча́рны (неадуш.)
кафля́на-ганча́рнага (адуш.)		 кафля́на-ганча́рную кафля́на-ганча́рнае кафля́на-ганча́рныя (неадуш.)
кафля́на-ганча́рных (адуш.)
Т. кафля́на-ганча́рным кафля́на-ганча́рнай
кафля́на-ганча́рнаю		 кафля́на-ганча́рным кафля́на-ганча́рнымі
М. кафля́на-ганча́рным кафля́на-ганча́рнай кафля́на-ганча́рным кафля́на-ганча́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тэз ‘месца, дзе сушаць ганчарныя вырабы’ (валож, Жд. 1). Гл. тэзы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кера́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Ганчарная вытворчасці ганчарнае майстэрства. Развіццё керамікі.

2. зб. Ганчарныя вырабы. Павільён керамікі. Будаўнічая кераміка. Мастацкая кераміка.

3. Маса, з якой атрымліваюць такія вырабы.

[Грэч. keramikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэ́зы, ты́зы ‘насціл пад столлю, дзе сушыцца ганчарны посуд’, тэ́за ‘дошка ў насціле для сушэння гліняных вырабаў’ (свісл., БЛ, 18), tʼyzy, tyzʼou̯ki ‘паліца для сушэння вырабаў ганчароў’ (беласт., SFPS, 14), тэз ‘месца, дзе сушаць ганчарныя вырабы’ (івян., Жд. 1). Параўн. польск. tyzy ‘рышт у ганчароў, на які кладуцца дошкі або жэрдкі з кафляй’. Няясна; меркаванне пра запазычанне з польскай (Міхайлаў, БЛ, 18, 63) не аргументавана.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стая́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Прыпынак, часовае знаходжанне дзе‑н. на шляху руху, у паходзе і пад. Дастаткова сказаць, што стаянкі ля [святлафораў] скараціліся на 25 працэнтаў. Жычка. // Месца прыпынку, часовага знаходжання, жыхарства каго‑, чаго‑н. Стаянка зімоўшчыкаў. □ У адзін з панядзелкаў група .. [Людмілы], цяпер ужо дзесяцікласнікаў, адпраўлялася ў паход да Белага возера, месца былой партызанскай стаянкі, за сорак пяць кіламетраў ад Парэчча. Радкевіч.

2. Стаянне транспарту ў перапынках паміж яго работай. Цягнік стаяў у ляску. Каляда не разлічваў на стаянку і нагнаў шмат пары. Гурскі. Рух паступальны — поспеху залог, Таму і забаронены стаянкі На скрыжаванні вуліц і дарог. Жычка. // Месца, дзе стаіць транспарт, чакаючы пасажыраў. Стаянка таксі. □ Спыніўшыся,.. [«Масквіч»] даў задні ход і, падруліўшы да стаянкі аўтамашын, лоўка прыстроіўся ў іх шарэнгу. Рамановіч.

3. Месца пасялення людзей каменнага веку. У 1929 годзе стаянка была абследавана мінскім археолагам Палікарповічам. В. Вольскі. Пры раскопках земляных умацаванняў... археолагі знайшлі сляды стаянак першабытных людзей і .. ганчарныя печы, якімі карысталіся некалькі тысяч гадоў назад. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)