ганта́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ганта́р гантары́
Р. гантара́ гантаро́ў
Д. гантару́ гантара́м
В. гантара́ гантаро́ў
Т. гантаро́м гантара́мі
М. гантару́ гантара́х

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ганта́р, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца вырабам гонты. // Той, хто пакрывае стрэхі гонтай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)