ганта́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ганта́р |
гантары́ |
| Р. |
гантара́ |
гантаро́ў |
| Д. |
гантару́ |
гантара́м |
| В. |
гантара́ |
гантаро́ў |
| Т. |
гантаро́м |
гантара́мі |
| М. |
гантару́ |
гантара́х |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ганта́р, ‑а, м.
Чалавек, які займаецца вырабам гонты. // Той, хто пакрывае стрэхі гонтай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
shingle roof layer
ганта́р -а́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hang out one’s shingle
informal
адкры́ць кабінэ́т (пра ле́кара, адвака́та)
ганта́р -а́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)