ганта́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | ганта́р | гантары́ | 
		
			| Р. | гантара́ | гантаро́ў | 
		
			| Д. | гантару́ | гантара́м | 
		
			| В. | гантара́ | гантаро́ў | 
		
			| Т. | гантаро́м | гантара́мі | 
		
			| М. | гантару́ | гантара́х | 
		
Крыніцы:
	
		sbm2012,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
ганта́р, ‑а, м.
Чалавек, які займаецца вырабам гонты. // Той, хто пакрывае стрэхі гонтай.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
shingle roof layer
ганта́р -а́ m.
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)  
hang out one’s shingle
informal
адкры́ць кабінэ́т (пра ле́кара, адвака́та)
ганта́р -а́ m.
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)