ганарлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ганарлі́вы ганарлі́вая ганарлі́вае ганарлі́выя
Р. ганарлі́вага ганарлі́вай
ганарлі́вае		 ганарлі́вага ганарлі́вых
Д. ганарлі́ваму ганарлі́вай ганарлі́ваму ганарлі́вым
В. ганарлі́вы (неадуш.)
ганарлі́вага (адуш.)		 ганарлі́вую ганарлі́вае ганарлі́выя (неадуш.)
ганарлі́вых (адуш.)
Т. ганарлі́вым ганарлі́вай
ганарлі́ваю		 ганарлі́вым ганарлі́вымі
М. ганарлі́вым ганарлі́вай ганарлі́вым ганарлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ганарлі́вы, -ая, -ае.

1. Перакананы ў сваёй годнасці і вартасці.

Ганарлівая дзяўчына.

2. Поўны гонару (у 2 знач.); фанабэрысты.

Ганарлівая пастава.

|| наз. ганарлі́васць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганарлі́вы

1. гордели́вый;

2. спеси́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ганарлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Перакананы ў сваёй вартасці, годнасці; горды. А я ганарлівы, што ў палкіх гадах Імкненні свае не запэцкаў. Лявонны. [Галіна], ганарлівая і прыгожая, пазірала на людзей і ішла, высока ўзняўшы сцяг. Галавач.

2. Ганарысты, фанабэрысты. Іван — малады яшчэ хлопец, рослы, статны, з прыгожым тварам. Па натуры .. добры, не ганарлівы, бо з людзьмі размаўляе ахвотна і ветліва. Кулакоўскі. // Які выражае гонар (у 2 знач.), поўны гонару. Ганарлівая ўсмешка. Ганарлівая самаўпэўненасць. □ — Жахліва, жахліва! — паўтараў.. [Вейс] і схіляў галаву. Куды падзелася ганарлівая звычка пазіраць на ўсіх з высока ўзнятай галавой? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гано́рны, см. ганарлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гордели́вый ганарлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самомни́тельный ганарлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спеси́вый ганарлі́вы, ганары́сты, фанабэ́рысты, пыхлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вабразі́цельны ’ганарлівы’ (Юрч., Яўс.). Ад *ваабразіцель, утворанага ад запазычанага з рускай мовы вообразить, воображать ’зазнавацца, ганарыцца’ або непасрэдна ад вообразить.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

семіна́рыя, ‑і, ж.

1. Сярэдняя спецыяльная павучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі і інш. краінах для падрыхтоўкі настаўнікаў пачатковай школы. Наймалодшую ў сям’і, Чэсю, упарты і ганарлівы Лешак паслаў пасля сямігодкі ў настаўніцкую семінарыю. Брыль.

2. Сярэдняя духоўная навучальная ўстанова. Духоўная семінарыя.

[Ад лац. seminarium — рассаднік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)