галё́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галё́ш галё́шы
Р. галё́ша галё́шаў
Д. галё́шу галё́шам
В. галё́ш галё́шы
Т. галё́шам галё́шамі
М. галё́шы галё́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галёш м. гало́ша ж., кало́ша ж.;

◊ се́сці ў г. — сесть в кало́шу (лу́жу);

пасадзі́ць у г. — посади́ть в кало́шу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галёш,

гл. галош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галёш і гало́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Нізкі гумавы абутак, які адзяваецца на іншы абутак для засцярогі яго ад вады, гразі.

|| прым. галёшны, -ая, -ае і гало́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Галёш (БРС, Шат.), галёшы (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. kalosz ’тс’ (з азванчэннем k > g у бел. мове). Адносна паходжання польск. слова Брукнер (214) мяркуе аб яго запазычанні з франц. galoche (а гэта з раманскімі сувязямі). Аб складанасці праблематыкі, звязанай з паходжаннем гэтага слова наогул, гл. Шанскі, 1, Г, 19–20 (там і агляд версій).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гало́ш і (уст.) галёш, ‑а, м.

Гумавы абутак, які адзяваецца паверх другога абутку для засцярогі ад гразі, вады. [Пятрусь] нагой аб нагу скінуў з валёнкаў галошы, і, адзін па адным, яны мякка ляпнулі аб падлогу. Брыль.

•••

Пасадзіць у галош гл. пасадзіць.

Сесці ў галош гл. сесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гало́ш гл. галёш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гало́ш м., см. галёш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ґаляшо́вачкі (з выбухным ґ) ’туфлі парусінавыя або брызентавыя’ (Жд. 1) утварэнне ад галёш (гл.). Назва дадзена, відаць, па знешняму падабенству галяшовачак з галёшамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кало́ша ж., уст. галёш, -ша м., гало́ш, -ша м.;

◊

посади́ть, сесть в кало́шу пасадзі́ць, се́сці ў гало́ш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)