гало́сная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. гало́сная гало́сныя
Р. гало́снай гало́сных
Д. гало́снай гало́сным
В. гало́сную гало́сныя (неадуш.)
Т. гало́снай
гало́снаю		 гало́снымі
М. гало́снай гало́сных

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гало́сная сущ. лингв. гла́сная;

○ бе́глая г. — бе́глая гла́сная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гла́сная сущ. (буква) гало́сная, -най ж.;

гла́сная под ударе́нием гало́сная пад на́ціскам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гало́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гало́сны гало́сная гало́снае гало́сныя
Р. гало́снага гало́снай
гало́снае		 гало́снага гало́сных
Д. гало́снаму гало́снай гало́снаму гало́сным
В. гало́сны (неадуш.)
гало́снага (адуш.)		 гало́сную гало́снае гало́сныя (неадуш.)
гало́сных (адуш.)
Т. гало́сным гало́снай
гало́снаю		 гало́сным гало́снымі
М. гало́сным гало́снай гало́сным гало́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота (пра гукі мовы). Галосны гук. / у знач. наз. гало́сны, ‑ага, м.; гало́сная, ‑ай, ж. Галосныя беларускай мовы. Правапіс галосных.

•••

Беглая галосная — у беларускай мове: галосныя гукі «о» і «е», якія маюцца ў адных формах слова і знікаюць у другіх, напрыклад: сон — сну, пень — пня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трым ‘падоўжная бэлька, якая падтрымлівае папярочныя’ (кобр., Сл. Брэс.). Да трам (гл.). Галосная ‑ы‑ ў корані з трымаць пад уплывам народнай этымалогіі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тро́ур ‘жалоба’, тро́урны ‘жалобны’ (Нас.), смал. тро́вур ‘жалоба’. Да рус. тра́ур ‘жалоба’, якое пранікла (у XVIII ст.) з ням. Trauer ‘жалоба, смутак’ (Фасмер, 4, 95). Галосная ‑о‑ пад націскам у выніку лабіялізацыі пад уплывам суседніх гукаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

злуча́льны

1. биол., грам. соедини́тельный;

~ная гало́сная — соедини́тельная гла́сная;

2. грам. сочини́тельный;

~ная су́вязь — сочини́тельная связь;

○ ~ная тка́нка — соедини́тельная ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляшч ’лешч, Abramis brama L.’ (Бес., Растарг.; швянч., Сл. ПЗБ), ля́шчэй — р. скл. мн. л. (р. Нёман ля Друскенікаў). Да лешч. Галосная ‑я‑ ўзнікла пад уплывам форм ускосных склонаў і, відавочна, пры націску (як у польск. мове) на другім складзе з канца. Сюды ж драг. лешчавочок ’малы лешч’ (Крыв.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Спрадвечны, пастаянны (пра жыхароў пэўнай тэрыторыі, прадстаўнікоў пэўнага асяроддзя). Карэннае насельніцтва. Карэнны жыхар Беларусі. □ — Я карэнны ленінградзец. І трэба ж так стацца: у дзяцінстве я ніколі не быў у вёсцы. Васілевіч.

2. Які датычыцца асноў чаго‑н., істотны, радыкальны. Карэнныя змены. Карэннае пытанне. Карэнныя інтарэсы народа.

3. Які мае адносіны да кораня слова; каранёвы. Карэнная частка слова. Карэнная галосная.

•••

Карэнныя зубы гл. зуб.

Карэнным чынам гл. чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)