гала́нтны, -ая, -ае.

Ветлівы, далікатны, ласкавы.

Г. малады чалавек.

|| наз. гала́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гала́нтны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гала́нтны гала́нтная гала́нтнае гала́нтныя
Р. гала́нтнага гала́нтнай
гала́нтнае		 гала́нтнага гала́нтных
Д. гала́нтнаму гала́нтнай гала́нтнаму гала́нтным
В. гала́нтны (неадуш.)
гала́нтнага (адуш.)		 гала́нтную гала́нтнае гала́нтныя (неадуш.)
гала́нтных (адуш.)
Т. гала́нтным гала́нтнай
гала́нтнаю		 гала́нтным гала́нтнымі
М. гала́нтным гала́нтнай гала́нтным гала́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гала́нтны гала́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гала́нтны, ‑ая, ‑ае.

Ветлівы, ласкавы, далікатны. Хлопцы адкінулі ў адносінах да Маі ранейшае панібрацтва і стараліся быць галантнымі. Карпюк. [Афіцэр] прыціснуў левую руку да грудзей, схіліў галаву ў галантным паклоне. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гала́нтны (БРС). Рус. гала́нтный, укр. гала́нтний. Бел. і ўкр. словы запазычаны непасрэдна з рус. мовы. Рус. гала́нтный узята з франц. galant ’ветлівы, галантны’ або ням. galant (< франц.). Падрабязна аб гісторыі запазычання ў рус. мове гл. Фасмер, 1, 385; Шанскі, 1, Г, 13–14.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гала́нтный гала́нтны, даліка́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)