гала́ндскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гала́ндскі |
гала́ндская |
гала́ндскае |
гала́ндскія |
| Р. |
гала́ндскага |
гала́ндскай гала́ндскае |
гала́ндскага |
гала́ндскіх |
| Д. |
гала́ндскаму |
гала́ндскай |
гала́ндскаму |
гала́ндскім |
| В. |
гала́ндскі (неадуш.) гала́ндскага (адуш.) |
гала́ндскую |
гала́ндскае |
гала́ндскія (неадуш.) гала́ндскіх (адуш.) |
| Т. |
гала́ндскім |
гала́ндскай гала́ндскаю |
гала́ндскім |
гала́ндскімі |
| М. |
гала́ндскім |
гала́ндскай |
гала́ндскім |
гала́ндскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
а́нгла-гала́ндскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
а́нгла-гала́ндскі |
а́нгла-гала́ндская |
а́нгла-гала́ндскае |
а́нгла-гала́ндскія |
| Р. |
а́нгла-гала́ндскага |
а́нгла-гала́ндскай а́нгла-гала́ндскае |
а́нгла-гала́ндскага |
а́нгла-гала́ндскіх |
| Д. |
а́нгла-гала́ндскаму |
а́нгла-гала́ндскай |
а́нгла-гала́ндскаму |
а́нгла-гала́ндскім |
| В. |
а́нгла-гала́ндскі (неадуш.) а́нгла-гала́ндскага (адуш.) |
а́нгла-гала́ндскую |
а́нгла-гала́ндскае |
а́нгла-гала́ндскія (неадуш.) а́нгла-гала́ндскіх (адуш.) |
| Т. |
а́нгла-гала́ндскім |
а́нгла-гала́ндскай а́нгла-гала́ндскаю |
а́нгла-гала́ндскім |
а́нгла-гала́ндскімі |
| М. |
а́нгла-гала́ндскім |
а́нгла-гала́ндскай |
а́нгла-гала́ндскім |
а́нгла-гала́ндскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Галяндэ́рскі ’галандскі’ (Нас.). Параўн. укр. (Грынч.) голе́ндерський ’тс’, голен́дер ’галандзец’ (у Цімчанкі гл. голендерский, алендерскый). Запазычанне з польск. holenderski ’тс’ (аб польск. слове гл. Брукнер, 172). Сюды адносіцца і галяндэ́ршчына ’галандскае палатно’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́ба ’бавоўна’ (Сцяшк. МГ). Бясспрэчна, запазычанне з польск. weba ’вельмі тонкае ільняное палатно; галандскае палатно’ (а гэта з ням. Webe ’тканіна, кусок палатна’, да weben ’ткаць’). Параўн. і чэш. véba ’гатунак тонкага палатна’ (< ням.; Махэк₂, 680).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)