гала́ндзец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гала́ндзец гала́ндцы
Р. гала́ндца гала́ндцаў
Д. гала́ндцу гала́ндцам
В. гала́ндца гала́ндцаў
Т. гала́ндцам гала́ндцамі
М. гала́ндцу гала́ндцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гала́ндзец,

гл. галандцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

голла́ндец гала́ндзец, -дца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гала́ндцы, ‑аў; адз. галандзец, ‑дца, м.; галандна‑, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. галандкі, ‑дак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Галандыі (Нідэрландаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Галяндэ́рскі ’галандскі’ (Нас.). Параўн. укр. (Грынч.) голе́ндерський ’тс’, голен́дер ’галандзец’ (у Цімчанкі гл. голендерский, алендерскый). Запазычанне з польск. holenderski ’тс’ (аб польск. слове гл. Брукнер, 172). Сюды адносіцца і галяндэ́ршчына ’галандскае палатно’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)