галамя́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галамя́нка |
галамя́нкі |
| Р. |
галамя́нкі |
галамя́нак |
| Д. |
галамя́нцы |
галамя́нкам |
| В. |
галамя́нку |
галамя́нак |
| Т. |
галамя́нкай
галамя́нкаю |
галамя́нкамі |
| М. |
галамя́нцы |
галамя́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
галамя́нка ж., зоол. голомя́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галамя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жывародзячая рыба, якая жыве ў возеры Байкал на вялікай глыбіні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
голомя́нка зоол. галамя́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)