галагу́цкі, -ая, -ае (разм.).

Галандскі (пра пароду курэй).

Г. певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галагу́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галагу́цкі галагу́цкая галагу́цкае галагу́цкія
Р. галагу́цкага галагу́цкай
галагу́цкае		 галагу́цкага галагу́цкіх
Д. галагу́цкаму галагу́цкай галагу́цкаму галагу́цкім
В. галагу́цкі (неадуш.)
галагу́цкага (адуш.)		 галагу́цкую галагу́цкае галагу́цкія (неадуш.)
галагу́цкіх (адуш.)
Т. галагу́цкім галагу́цкай
галагу́цкаю		 галагу́цкім галагу́цкімі
М. галагу́цкім галагу́цкай галагу́цкім галагу́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галагу́цкі: ~кія ку́ры разг. голла́ндские ку́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галагу́цкі, ‑ая, ‑ае.

Галандскі (пра народу курэй). Галагуцкі певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галагу́т, ‑а, М ‑гуце, м.

Галагуцкі певень, певень галандскай пароды. Жыў-быў на свеце і певень-галагут. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каршу́н, ‑а, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай. Над лесам, у празрыстай сін[ечы] неба, вісеў каршун. Асіпенка. Аднаго разу, калі каршун напаў на маленькіх куранят, галагуцкі певень.. забіў каршуна. Бядуля.

•••

Каршуном наляцець гл. наляцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)