галаге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галаге́н галаге́ны
Р. галаге́ну галаге́наў
Д. галаге́ну галаге́нам
В. галаге́н галаге́ны
Т. галаге́нам галаге́намі
М. галаге́не галаге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галаге́н, -ну м., хим. галоге́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галоге́н хим. галаге́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галаге́ны, ‑аў; адз. галаген, ‑у, м.

Хімічныя элементы VII групы перыядычнай сістэмы Мендзялеева: фтор, хлор, бром, ёд і астат.

[Ад грэч. háls — соль і génos — род, паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)