гадава́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гадава́нка гадава́нкі
Р. гадава́нкі гадава́нак
Д. гадава́нцы гадава́нкам
В. гадава́нку гадава́нак
Т. гадава́нкай
гадава́нкаю		 гадава́нкамі
М. гадава́нцы гадава́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гадава́нка ж. воспи́танница, пито́мица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гадава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да гадаванец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадава́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м., каго-чаго або чый.

Той, хто выхаваны, вывучаны кім-, чым-н.

Г. кансерваторыі.

|| ж. гадава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пито́мица гадава́нка, -кі ж.; (о воспитании — ещё) выхава́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)