гавя́джы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гавя́джы |
гавя́джая |
гавя́джае |
гавя́джыя |
| Р. |
гавя́джага |
гавя́джай
гавя́джае |
гавя́джага |
гавя́джых |
| Д. |
гавя́джаму |
гавя́джай |
гавя́джаму |
гавя́джым |
| В. |
гавя́джы (неадуш.)
гавя́джага (адуш.) |
гавя́джую |
гавя́джае |
гавя́джыя (неадуш.)
гавя́джых (адуш.) |
| Т. |
гавя́джым |
гавя́джай
гавя́джаю |
гавя́джым |
гавя́джымі |
| М. |
гавя́джым |
гавя́джай |
гавя́джым |
гавя́джых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гавя́джы обл. ско́тный; для скота́;
г. хлеў — ско́тный хлев
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гавя́джы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які мае адносіны да гавяды. Пахла сухою зямлёю і гавяджым гноем. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гавя́джы дыял. ’жывёльны, для жывёлы’ (БРС), гавя́жы (Сцяшк.). Рус. говя́жий, чэш. hovězí, славац. hovādzi, в.-луж. howjazy, н.-луж. gowjezy, ст.-слав. говѧждь, балг. гове́жди, серб.-харв. го̀веђи, славен. govéji. Прасл. *govędjь ’гавяжы’, прыметнік на ‑i̯o ад *govędo ’жывёла’ (гл.). Прынамсі, праславянскім з’яўляецца словаўтваральны тып. Параўн. Бернекер, 338; Траўтман, 94.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
говя́жий я́лавічны, гавя́джы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)