Ві́ш

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ві́ш
Р. Ві́шы
Д. Ві́шы
В. Ві́ш
Т. Ві́шай
Ві́шаю
М. Ві́шы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ві́ша

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ві́ша
Р. Ві́шы
Д. Ві́шы
В. Ві́шу
Т. Ві́шай
Ві́шаю
М. Ві́шы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

віша́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. віша́
Р. вішы́
Д. вішы́
В. вішу́
Т. вішо́й
вішо́ю
М. вішы́

Іншыя варыянты: ві́ша.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ві́ша
Р. ві́шы
Д. ві́шы
В. ві́шу
Т. ві́шай
ві́шаю
М. ві́шы

Іншыя варыянты: віша́.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Виши́ г. Вішы́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ві́ш
Р. ві́шу
Д. ві́шу
В. ві́ш
Т. ві́шам
М. ві́шы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ша, ‑ы, ж.

Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)