віскатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
віскатлі́вы |
віскатлі́вая |
віскатлі́вае |
віскатлі́выя |
| Р. |
віскатлі́вага |
віскатлі́вай
віскатлі́вае |
віскатлі́вага |
віскатлі́вых |
| Д. |
віскатлі́ваму |
віскатлі́вай |
віскатлі́ваму |
віскатлі́вым |
| В. |
віскатлі́вы (неадуш.)
віскатлі́вага (адуш.) |
віскатлі́вую |
віскатлі́вае |
віскатлі́выя (неадуш.)
віскатлі́вых (адуш.) |
| Т. |
віскатлі́вым |
віскатлі́вай
віскатлі́ваю |
віскатлі́вым |
віскатлі́вымі |
| М. |
віскатлі́вым |
віскатлі́вай |
віскатлі́вым |
віскатлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
віскатлі́вы разг., см. вісклі́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віскатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і вісклівы. Карніцкі ў момант падхапіўся і закрычаў нейкім віскатлівым голасам: — Вольна, Мішка, вольна! Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Віскатлі́вы (БРС, КТС). Утворана ад ві́скат (гл.) і суф. ‑лів‑ы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
визгли́вый вісклі́вы, віскатлі́вы, пісклі́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вісклівы ’віскатлівы’ (БРС, КТС). Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑лів‑ы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вісклявы ’віскатлівы’ (відавочна, гом., КТС: І. Шамякін, М. Ракітны, І. Навуменка). Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑ляв‑ы (як пісклявы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)