віскатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віскатлі́вы віскатлі́вая віскатлі́вае віскатлі́выя
Р. віскатлі́вага віскатлі́вай
віскатлі́вае		 віскатлі́вага віскатлі́вых
Д. віскатлі́ваму віскатлі́вай віскатлі́ваму віскатлі́вым
В. віскатлі́вы (неадуш.)
віскатлі́вага (адуш.)		 віскатлі́вую віскатлі́вае віскатлі́выя (неадуш.)
віскатлі́вых (адуш.)
Т. віскатлі́вым віскатлі́вай
віскатлі́ваю		 віскатлі́вым віскатлі́вымі
М. віскатлі́вым віскатлі́вай віскатлі́вым віскатлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віскатлі́вы разг., см. вісклі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віскатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і вісклівы. Карніцкі ў момант падхапіўся і закрычаў нейкім віскатлівым голасам: — Вольна, Мішка, вольна! Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віскатлі́вы гл. вісклівы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Віскатлі́вы (БРС, КТС). Утворана ад ві́скат (гл.) і суф. ‑лів‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

визгли́вый вісклі́вы, віскатлі́вы, пісклі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

píepsig

a піскля́вы, вісклі́вы, віскатлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вісклівы ’віскатлівы’ (БРС, КТС). Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑лів‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

screaming [ˈskri:mɪŋ] adj.

1. прані́злівы, рэ́зкі, вісклі́вы, віскатлі́вы

2. незвыча́йны, надзвыча́йны;

a screaming success ашаламля́льны по́спех

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

squeaky [ˈskwi:ki] adj.

1. пісклі́вы, вісклі́вы, віскатлі́вы

2. скрыпу́чы, рыпу́чы, рыплі́вы;

squeaky boots бо́ты са скры́пам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)